Βίκυ Λιβιάκη: Η δημοσιογράφος από την Κρήτη με δύο Emmy και έξι βραβεία Associated Press

Η Βίκυ Λιβιάκη έχει μια επιτυχημένη καριέρα ως δημοσιογράφος στις ΗΠΑ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, της έχουν απονεμηθεί πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων δύο βραβεία Emmy για το Καλύτερο Ψυχαγωγικό Πρόγραμμα (Best Entertainment Program) και για την Καλύτερη Παρουσία στη Κάμερα (Best on Camera Performance).
Της έχουν απονεμηθεί έξι βραβεία από το Associated Press, βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ και Μίνι Σειράς από το Radio-Television News Directors Association και έχει επίσης τιμηθεί για την συνεισφορά της στην παρουσίαση από το American Women in Radio and Television
Γεννήθηκε στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια. Η μητέρα της κατάγεται από την Καλαμάτα και την Κόρινθο και ο πατέρας της από την Κρήτη. Σπούδασε Δημοσιογραφία στο University of California.
Το 2001 εντάχθηκε στο εργατικό δυναμικό του τηλεοπτικού σταθμού KRON4, όπου και εργάζεται ως παρουσιάστρια ειδήσεων και ρεπόρτερ.
Με δικά της λόγια Ο ρόλος της
«Είμαι παρουσιάστρια ειδήσεων, ανταποκρίτρια, ενίοτε γυρίζω τα δικά μου ρεπορτάζ, κάνω μοντάζ, γράφω και κάνω έρευνα. Υπάρχει κάτι που δεν κάνω;»
«Μαμά πρέπει να αλλάξεις δουλειά!»
«Με έχουν πυροβολήσει, ανακρίνει, έχω μείνει στα πιο κακόφημα ξενοδοχεία. Τότε ο γιος μου μού είπε "μαμά πρέπει να αλλάξεις δουλειά” του απάντησα: "δεν ξέρω με τι άλλο να ασχοληθώ", τότε μου χαμογέλασε η τύχη συνάντησα έναν παλιό φίλο και μου είπε ότι το Travel Channel έψαχνε κάποιον να παρουσιάσει μία εκπομπή κι είχα ταξιδέψει τόσο πολύ και σε τόσα μέρη, που ήξερα πια πολλά και μπορούσα να μιλάω ασταμάτητα για ταξίδια, οπότε κατάλαβαν ότι ήξερα τη δουλειά».
Η αφήγηση της δύσκολης ιστορίας
«Πριν από χρόνια ένα μου ρεπορτάζ είχε μεγάλη απήχηση. Ακολούθησα τη συμμορία γυναικών του El Sereno, στο Los Angeles. Είναι σκληροτράχηλες. Το πιο τρομαχτικό ήταν η νεότερη της συμμορίας, μία 18χρονη μητέρα ενός νεογέννητου κι ενός τρίχρονου παιδιού. Η ειδικότητά της ήταν οι δολοφονίες. Περνούσε με το αυτοκίνητο και πυροβολούσε. Της είπα: "μόλις γέννησες ένα παιδί, έδωσες ζωή ενώ αφαιρείς ζωές, πώς συμφιλιώνεις αυτά τα δύο;” Μου απάντησε: "δεν ξέρω, απλά μ' αρέσει βλέπω τα πτώματα να σωριάζονται”».

Η σημασία του να λες ιστορίες
«Νοιώθω ότι ακόμα σκαλίζω την επιφάνεια. Το ύφος που αφηγούμαι ιστορίες αλλάζει, η καρδιά μου αλλάζει. Σκέφτομαι να στραφώ περισσότερο προς το ντοκιμαντέρ. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον, ο κόσμος έχει αγκαλιάσει αυτό το είδος αφήγησης με πρωτόγνωρο τρόπο. Ζω για την επόμενη καλή ιστορία

 http://ift.tt/1zFnfjB

from ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ http://ift.tt/1P3qDxL
via IFTTT